E dashur kamariere turke, lekët m’i more që në fillim. Pagova një vit kursime për të ardhur këtu, përse më pyet sa herë më sheh: çfarë mund të të sjell?!
I dashur kuzhinier turk, lekët ia dhashë agjencisë në Shqipëri, i futët në xhep, përse më pyet me cilat perime e preferoj supën për tim bir?!
E dashur recepsioniste turke, e kisha ndarë mendjen të sillja fëmijët këtu këtë vit, përse më buzëqesh sa herë kaloj nëpër holl?!
I dashur portier turk, mbase dhe vitin tjetër do rikthehemi për të pushuar këtu, përse më përshëndet sa herë hyj e dal nga dera?
I dashur asistent turk për plazhin, andej nga vij unë, ka familje që nuk përballojnë dot as shtatë ditë pushime në Golem, ndaj nuk e vras mendjen edhe nëse ti nuk do m’i sillje peshqirët në çadër.
E dashur zonjë turke që dhomën ma kishe bërë të pastër dritë, edhe nëse nuk do kishte qenë e tillë, unë do t’i kisha kaluar edhe një rregullim vetë se ç’më gjeti, kështu që përse më pyet nëse është çdo gjë në rregull me dhomën?
I dashur det, det këtu e det tek ne. Përse tek ti xixë e zhul tek ne?!
I dashur turist suedez, amerikan dhe rus, ti njeri je, si ne, ç’ne që fëmijët e t’u luajnë pa kurrfarë paragjykimi dhe stereotipi me fëmijët e mi?!
“Se nuk jemi shqiptarë, e dashur zonjë!”
