Në skaj të një livadhi bjen në sy një grumbull gurësh të mbuluar nga barishte. Dikur ata gurë kanë qëndruar të renditur njëri mbi tjetrin në mure të një shtëpie.
Një pamje e ngjashme të shfaqet në tërë fshatin Belle e Ulët të Deçanit, që shtrihet në veriperëndim të këtij qyteti dhe është ndër fshatrat më të vjetër të kësaj komune, shkruan sot “Koha Ditore”.
Ky fshat malor, tash i pabanuar, ka qenë i tëri i populluar deri në vitet e ’60-ta, kur kushtet e vështira ekonomike, mungesa e shkollës dhe presionet e tjera, i detyruan këta malësorë një nga një të shpërngulen nëpër fshatra të ndryshëm të Dukagjinit.
Në këtë fshat ka 20 vjet që nuk frymon më njeri, përveç grumbujve të gurëve që duken sikur duan të flasin e të tregojnë se dikur sa ishin të murosur, kishin edhe derë për të trokitur e për të thirrur zotin e shtëpisë.
Një grumbull i ngjashëm gurësh i takojnë edhe familjes Elezaj, e cila dikur e kishte quajtur shtëpi.
Kjo familje tash jeton në fshatin Strellc i Poshtëm dhe është e fundit që i ka dhënë jetë fshatit Belle deri në vitin 1998, kur vetëm lufta arriti ta largojë nga vatra e saj.
