Me kërkesën e LDK-së dhe me mbështetjen e partive opozitare po mbahet seanca plenare ku në rend ditë po shqyrtohet mocioni i mosbesimit për qeverinë Kurti, raporton Gazeta Online Veriu.info.
Seanca po mbahet me tension të madh mes Vetëvendosjes dhe partive që përkrahin mocionin.
Ministri i Punëve të Jashtme, Glauk Konjufca, ka drejtuar pyetje ndaj lidershipit të LDK-së se ku ishin kur Hashim Thaçi e shkarkoi ministren e LDK-së, Nekibe Kelmendi.
E menjëhershme ka qenë përgjigja e deputetit të LDK-së, Arben Gashi, i cili tha se zonja Kelmendi nuk ishte shkarkuar por ishte pjesë e riformatimit të qeverisë, ku ishin ndërruar 3 ministra nga radhët e LDK-së.
Por deputeti Gashi është demantuar nga dokumenti i siguruar ku shihet se kryeministri i atëhershëm, Hashim Thaçi, kishte shkarkuar Nekibe Kelmendin, gjë që u konfirmua edhe nga vajza e ish ministres Kelmendi.
Gazeta Online Veriu.info ka siguruar vendimin e kryeministrit të atëhershëm, Hashim Thaçi, ku përgënjeshtrohet deklarata e deputetit Gashi.
Në këtë vendim shihet qartë se kryeministri i atëhershëm, Hashim Thaçi, kishte shkarkuar ministren e Drejtësisë, Nekibe Kelmendi që vinte nga LDK.
Vendimi mbanë datën 31.03.2010.
Kosovare Kelmendi, vajza e ish-nënkryetares së Lidhjes Demokratike të Kosovës, Nekibe Kelmendi, përmes një letre i është drejtuar deputetëve të Kuvendit.
Në këtë letër Kelmendi ka thënë se nëna e saj nuk e ka pasur përkrahjen e partisë së saj, në kohën kur u shkarkua.
Më poshtë keni letrën e plotë të Kosovare Kelmendit:
Të nderuar deputetë,
Unë, Kosovare Kelmendi, bija e Bajram e Nekibe Kelmendit, besoj që kam të drejtën morale t’ju drejtohem me këtë letër në këto momente të vështira për Kosovën dhe popullin e saj.
Ju keni vendosur të mblidheni sot që t’ia ndryshoni kahjen vullnetit të popullit të shprehur me votë, më 6 tetor 2019. A jeni të vetëdijshëm për përgjegjësinë e madhe që keni ndaj popullit? Nëse jo, po ua rikujtoj se më shumë se që keni përgjegjësi ndaj të gjallëve të këtij vendi, ju keni borxh ndaj atyre mbi gjakun e të cilëve u ndërtua edhe Kuvendi, ku ju sot me një ngritje dore mund të na i shuani shpresat sadopak të ringjallura për një të ardhme më të mirë.
Ju edhe mund ta keni harruar, por unë dhe familja ime e përgjysmuar, edhe po të duam nuk mund ta harrojmë kurrë mesnatën e 24-25 marsit 1999. Mbi 100 plumba u zbrazën atë natë mbi trupat e babait e vëllezërve të mi. Në këto 21 vjet, si familje dëshmorësh nuk kam kërkuar kurrfarë të mire nga asnjë pushtet. Kam jetuar e punuar si qytetare e përgjegjshme. Më ka mbajtur të fortë ideali dhe krenaria se gjaku i familjarëve të mi u bë themel i lirisë dhe i shtetit të Kosovës. Madje, nuk iu kam dhënë zor as ta vëni në vend drejtësinë për ta, si vrasja e vetme politike e pazbardhur. Armiku i familjes time ka qenë gjithmonë i ditur.
Por, sot, me mënyrën se si po keqpërdoret pushteti për të realizuar ambicie personale dhe për interesa partiake e grupore unë më nuk po e di cili është armiku im dhe i këtij populli.
Nëna ime Nekibe Kelmendi, edhe pse me plagë në shpirt, vazhdoi kontributin për shtetësinë e Kosovës në partinë themeluese e së cilës ishte. Deri në frymën e fundit i qëndroi besnike edhe Lidhjes Demokratike edhe Kosovës. Me guxim atdhetar dhe intelektual ju bëri ballë jo vetëm sfidave, por edhe “ndërskamcave” ndërkombëtare dhe vendore. Betejën e fundit e pati me ish-ambasadorin Christopher Dell dhe qeverinë e atëhershme LDK-PDK, të drejtuar nga Hashim Thaçi. Përplasjet me Dellin i ka pasur pikërisht për formimin e gjykatave paralele serbe në veri të Mitrovicës, si rrezik i paralajmëruar për ndarjen e veriut të Kosovës.
Këmbëngulësia e saj me një JO të fuqishme i kushtoi me shkarkim nga posti i Ministres së Drejtësisë. Me gjithë presionet ajo nuk pranoi të japë dorëheqje. “Le të më shkarkojnë se unë nuk dorëzohem. Nuk ka pazare në kurriz të popullit tim e të Kosovës. E paguaj, jo me pozitë, por edhe me kokën time për të mirën e vendit tim”, më thoshte. Qëndrimi i saj e kishte nervozuar shumë ish-ambasadorin Dell. “E urrej këtë Nekibe Kelmendin sepse kjo krejt punët t’i prishë. Por, ju kosovarët duhet ta duani”, ju kishte thënë Delli disa bashkëpunëtorëve të tij.
Nekibe Kelmendi nuk dha dorëheqje. E shkarkuan. Asaj nuk i bënte përshtypje shkarkimi. Por e brengoste rreziku që i kanosej Kosovës. Nekibja u shkarkua, u sëmur dhe vdiq, por koalicioni LDK-PDK nuk u prish. E atëkohë, as pandemi të rrezikshme për shëndetin nuk kishte.
Sot, kur po e shoh se si po e mbron LDK-ja ministrin e saj të shkarkuar Agim Veliu, (kundër të cilit nuk kam asgjë personale), po pyetem, athua më i vlefshëm qenka dinjiteti i Agim Veliut se sa kauza të cilën e mbrojti nëna ime. Ajo nuk pati përkrahje të këtillë partiake.
E di se LDK-ja nuk është më ajo e kohës së Ibrahim Rugovës, Fehmi Aganit, Nekibe Kelmendit, Xhemajl Mustafës e shumë intelektualëve të tjerë, por dua të besoj se trashëgimia e tyre politike në LDK nuk ka vdekur plotësisht.
Të nderuar deputetë,
Para se të ngrehni dorën për ta votuar mocionin për rrëzimin e Qeverisë, në kohën kur po rrezikohemi nga një armik i padukshëm, ndaluni dhe mendoni pak për peshën e vendimit që do të merrni. Kujdes se si do të mbaheni mend në histori. Mos ju hyni në hak as të gjallëve as atyre që me jetë e paguan lirinë e këtij vendi. Gjakun e familjarëve të mi nuk e fali!”.
