Jemi izoluar për ta luftuar një armik të panjohur, të padukshëm, të pamëshirshëm, agresiv dhe perfid.
Pandemia na ka bërë pothuajse të barabartë, duke na privuar nga mundësitë që na i ofron jeta. Të pasurit e të varfërit, të shëndoshurit e të sëmuarit, të punësuarit e të papunët po rrijnë të ngujuar.
Në këtë kohë më shumë se kurrë, ne duhet të mendojmë se si është jeta e atyre, që për arsye shëndetësore bëjnë jetë të mbyllur brenda katër mureve.
Duhet të mendojmë edhe për të gjithë ata, që për shkaqe ekonomike, nuk vizitojnë qendra tregetare, kinema, teatër e as nuk udhëtojnë për të parë vende të bukura brenda dhe jashtë Kosovës.
Mendja duhet të na shkojë edhe për të papunët, të cilet ndihen jopruduktiv, monoton, të zhgënjyer dhe të përjashtuar nga jeta e organizuar shoqërore.
Izolimi ynë në këtë periudhë, përveç ruajtjes së shëndetit dhe jetës, le të jetë edhe solidaritet dhe reflektim shoqëror.