Kur Drenica sulmohej dhe shtypej në të gjitha anët vetëm për faktin se kjo trevë nuk duronte robëri, nga pushteti serb, dhe shkollimi në Kosovë ishte sfidë në vete. Pikërisht në këto momente është një vajzë nga një fshat i thellë sikur Radisheve e Skenderajt, e cila do të thyej çdo tabu të deriatëhershme dhe do t’i përkushtohet shkollimit tërë jetën.
Ajo duke ndjekur ëndrrën e saj do të bëhet frymëzim edhe për shumë femra tjera të Drenicës. Sala Ahmeti një grua e cila për ëndrrën e saj të shkollimit dhe emanicpimin e femrës drenicase nuk e ndaloj asgjë. Në mozaikun e arsimit shqip, rrallë gjenden figura që e mishërojnë aq thellë idealizmin, përkushtimin dhe dashurinë për dijen sa profesorja e Universitetit të Prishtinës, Sala Ahmetaj.
E lindur më 12 korrik 1950 në fshatin Radishevë të Skenderajt, rrugëtimi i saj nga një vajzë e një familjeje fshatare modeste deri në njërën prej profesoreshave më të rëndësishme të gjuhës shqipe në vend, është histori frymëzimi dhe këmbënguljeje, shkruan Drenica Presss.
Nga fshati i largët deri te auditorët e universitetit E rritur në një familje që nuk kishte shumë mundësi, por kishte bindjen e fortë se arsimi ishte dritë, Sala Ahmetaj u përball qysh herët me sfidat e jetës rurale. Pikërisht në ato kushte, ajo krijoi lidhjen e parë me librin dhe me dëshirën për t’u bërë mësuese — një ëndërr që do ta shoqëronte në çdo hap të karrierës së saj.
Kjo dëshirë do të merrte formë profesionale në vitin 1978, kur ajo iu bashkua Universitetit të Prishtinës si asistente në departamentin e Gjuhës dhe Letërsisë Shqipe. Në një kohë kur gratë në akademi ishin të pakta, Sala Ahmetaj u bë pjesë e brezit që i hapi rrugë brezave të tjerë.
Pedagoge, hulumtuese, aktiviste e kulturës
Gjatë dekadave të angazhimit në UP, Ahmetaj është shquar jo vetëm si pedagoge, por edhe si mbrojtëse e zellshme e gjuhës dhe kulturës shqiptare. Ajo e ka konsideruar mision personal ruajtjen e standardit të gjuhës shqipe, të alfabetit të njësuar dhe të identitetit kulturor.
Kontributi i saj shtrihet në:
-
edukimin e brezave të studentëve të filologjisë,
-
përgatitjen e studimeve dhe punimeve akademike,
-
organizimin e aktiviteteve kulturore,
-
promovimin e traditave shqiptare dhe ngritjen e ndërgjegjes kombëtare.
Për të, arsimi nuk ishte thjesht profesion, por një formë e lartë shërbimi shoqëror.
“Vetëm idealistët ia dalin” – filozofia e profesoreshës
Sala Ahmetaj e ka cilësuar veten shpesh si “mësuese dhe idealiste”. Për të, misioni i një pedagogu nuk kufizohet në transmetimin e dijes — ai përfshin gjithashtu formimin e mendimit kritik, ndërtimin e karakterit dhe kultivimin e ndjenjës së përkatësisë kulturore.
Mesazhi i saj për të rinjtë mbetet aktual:
“Punoni me idealizëm dhe me dashuri. Idealistët i duhen çdo epoke.”
E thënë me përvojën e një jete të tërë në shërbim të edukimit, kjo thirrje sintetizon gjithë filozofinë e saj profesionale e njerëzore.
Një figurë që e meriton vlerësimin e brezave
Për shumë studentë dhe kolegë, Sala Ahmetaj ka qenë më shumë se profesoreshë: ka qenë këshilltare, inspirim dhe shembull se si përkushtimi ndaj dijes mund të ndikojë në rrjedhën e një shoqërie të tërë.
Historia e saj është dëshmi se si mund të ngrihet një jetë mbi themelet e punës, disiplinës dhe dashurisë për arsimin — dhe si një grua nga një fshat i vogël mund të bëhet pjesë e elitës intelektuale të vendit./DRENICAPRESS/
- Advertisement -
