Shkruan: Veli Jusufi ///
Asnjëri nga popujt e ish-Jugosllavisë nuk kanë origjinë sllave, përveç sllovenve. Në bazë të krahasimeve, populli serb na del një popull me origjinë asire.
Dikur Evropën e kanë populluar 5 popuj: Ilirët, grekët thrakasit, keltüt dhe skitet. Pasardhës të ilirëve janë shqiptarët dhe boshnjakët si dhe pjesa dalmatine e Kroacisü. Grekët kanë vazhduar kontinuitetin, thrakasit janë zhdukur, kurse nga keltüt rrjedhin gjermanët dhe anglezët, Pasardhësit e eskitüve janë sllavët. T
eoria mbi dyndjet e sllavëve është pjesërisht e papranueshme. Sllavët kanë jetuar në një hapësirë të madhe gjeografike, disamilionë kilometra katrorë, prejmali Ural në lindje, e deri te mallet Tatra, në Qekosllovaki, në perëndim. Kanë jetuar në mes detit Baltik dhe detit të Zi. Në tjera detra nuk kanë pasur qasje.
Asirët kanë qenë populli më kriminel, në historinë e njerëzimit. Ata në tokat e pushtuara kanë bërë spastrmin etnik, me metodat më të tmerrshme kriminale. Për të future tmerr e për t`I lëshuartrojet, I kanë rjepur njerëzit për së gjalli dhe I kanë varë në drunj. Njerëzit nga paniku, kanë marrë ikën. Asirët një kohë, si shtet i madh janë shtri në Mesopotami, pushtuan Babiloninë, shtetet e vjetra sumerü e akad dhe sulmuan Izraelin. Kur e sulmuan Izraelin, ka ndodhur ajo shperngulja e madhe biblike e izraelëve në Egjipt. Më vonë Moisiu, Hazreti Musa (sipas myslimanëve) I ka kthyer në vendin e vet. Kur u forcua Persia, e sulmoi Asirinë dhe e ndau në dy pjesë.
Një pjesë veriore e asirëve kanë mbërri në mes të liqenit Kaspik dhe Detit të Zi. Supozohet se atje janë takuar me romët indianë, të cilët kishin pervojë në jetën nomade, jetë në tenda. Si duket këtij takimi iu gëzuan të dyja palët. Romët, se u takuan me një popull, I cili ndoshta do t`I përkrahte dhe asirët që do të mësonin nga ata për të jetuar në tenda. Pas një kohe të qëndrimit në atë vend kanë nisur zanatin e vjetër, plaçkitje me terror, duke indjekur sllavët, disa qindra kilometra larg. Edhe atje kanë mbërri në toka sllave, deri rrëzë Karpateve. Aty pastaj vjen nje popull I organizuar-avarët, me origjinë turke. Avarët I shtinë nën sundim asirët dhe romët. Së bashku me ta, në shek.VII, dalin në Banatin e sotëm, në brigjet e Danubit. Në anën tjetër të Danubit, Bizanti kishte ndërtuar kështjella për t`u mbrojtur nga keta barbarë. Këta, kohë pas kohe e në grupe të vogla, depërtojnë në Ballkan dhe kudo arrijnë, shfarosin popullaten vendëse. Duke plaçkitur dalin m`atan Danubit dhe plaçkën e ndajnë me avarët.
Më vonë një pjesë e asirëve dalin në luginen e Moravës, pastaj lugines së Ibrit e deri te lumi Rashka, në vendin e quajtur Ras dhe në ndërkohë, formohen dy principata serbe, e Rashkësdhe e Duklës. Stefan Nemanja, duke u paraqitur si mbret, e shtrin pushtetin e tij. Mbreti i Bizantit, Vasili II, pasi e shkatërron një kryengritje me gjak, në Maqedoni, kthehet ta qortoje e dënojë Stefan Nemanjen. Me të arritur në Nish ishkojnë delegacione nga Serbia me e lut që ta pranojë princin e tyre.
Ai pranoi, me kusht, që princi të shkonte tek ai me diçka të ndytë në kokë. Ky kishte zgjedhur organin e një shtaze femër, e kishte vënë në kapele, gjë që kishte shkaktuar të qeshura të mëdha. Kapelet e serbëve duken sikur ai organi femëror i asaj kafshës. Nemanja I lodhur e rraskapitur, por edhe i poshtëruar deri në fund, kthehet në Rashkë, ku në ndërkohë vjen i biri i tij Sveti Sava, nga Manastiri i Hilandarit që është quajtur Sveti Sava. Ky i pajton të dy djemtë e Nemanjes, Millutinin dhe Dragutinin. Per Millutinin thuhet se ka mbërri deri afër Durrësit dhe në disa prona në Kosovë. Pasi i pajton vëllezërit, e merr babain e vet e çon në Manastirin e Hilendarit dhe e bën prift. Këtu pushon Dinastia e Nemanjiqve. Mbreti I Karagjorgjeviq, duke kaluar, has në ushtrinë serbe që kishte një kolonë me shqiptarë. Ku po i çoni , e pyeti komandantin.
Ai mendoi se do ta qortonte e i tha se këta ishin njerëz që kishin rezistuar, po i dërgojmë në burg, kurse, ai i tha komandantit se nuk ka bukë për ta por sa më shpejt mbaroni pune me ta. Domethënë, t`i vrisnin. Serbët i kanë fjalët mëshirë dhe turp, por kurrë gjatë historisë nuk iu kanë përmbajtur. E marrim një rast të veçantë kur një qytetar serb, i Gjilanit, i cili ka kryer veprime të turpshme me ushtarë, një ditë duke u kru me një shishe, i ka shkuar në zorrën e trashë. Ai është paraqitur në polici dhe ka akuzuar shqiptarët se me dhunë a kanë futur shishen në prapanicë. Ky lajm perhapet sikur vetëtima, nëpër të gjitha qarqet e Serbisë, deri te politikanët më të njohur, deri te shkrimtarët më të njohur e deri te Akademia e Shkencave të Serbisë.
Ata kanë menduar të ngritin padi kundër popullit shqiptar me arsyetimin se, ja edhe çka janë në gjendje të bëjnë shqiptarët e Kosovës ndaj serbëve, që të mos ndihen të lirë. Ky farë Martinoviqi i rrëfehet një kolonelit malazias duke thënë se këtë veprim të turpshëm e ka kryer vetë. Koloneli i lajmëron eprorët shtarakë, në vertikale. Ata deklarohen se nuk do të merren me këtë punë, por le të merren organet e SPB- në Kosovë. Akademikët dhe të tjerët që interesoheshin dhe e ruanin Martinoviqin në Akademinë Ushtarake, kur e kuptuan të vërtetën, u larguan. Serbët ishin të gatshëm që me rrena të tilla të kishin pretekst për diskriminimin e shqiptarëve. Te gjitha krimet serbe, nga viti 1913 e kendej, të gjitha janë të regjistruara. Por për çudi, bashkësia ndërkombëtare nuk e ka kthyer kokën kah Kosova, deri me gjenocinin dhe egzodin e madh, të shqiptarëve në luftën e fundit NATO dhe deklaroi se nuk do ta lejojë që Kosova të bëhet një Bosnje e dytë. Por Serbia edhe gjatë kohës së bombardimeve 72 ditëshe, ka kryer krime ndaj shqiptarëve, deri me nënshkrimin e Marrëveshjes së Kumanovës për largimin e trupave serbe nga Kosova. Boshnjakët si populli më i civilizuar i Evropës, u përgjakën pa mëshirë nga ushtria serbe dhe formacionet e llojllojshme famkëqia. Në atë kohë bota nuk kthente kokën kah boshnjaket. Pesë vite rresht, u derdh gjaku dhe sikur Evropa pajtohej qëSerbia ta shfaros këtë popull, me prtetekst se këta janë myslimanë të cilët do të përhapin myslimanizmin në krejt Evropën, Në sy të forcave tëEvropës janë përzënë mijëra njerëz nga Srebrenica, nga të cilët 7 mijë mashkuj të rritur janë pushkatuar.
Përkundër kësaj, asnjëherë nuk u ndi nga boshnjakët zëri i urrejtjes ndaj ketij populli kriminel. Boshnjakët janë popull tolerant, me origjinë ilire, me besim pagan, te ta nuk mundi te ndikonte as kasha katolike romake, as kasha ortodokse. Kanë besuar në perënditë lire, fenomenet e natyres etj. Kështu u formua ky popull i urtë i butë, që nuk dinte çka është urrejtja. Jo që I ka urrejtur, por në raste të veçanta edhe i ka perkrahur ata. As pas pranimit të slamizmit, boshnjakët nuk kanë ndryshuar në shpirtin e tyre dashamirës ndaj fqinjve. Islamizmi vetëm sa I ka relaksuar, sepse kur`ani ndalon urrejtjen ndaj popujve tjerë për shkak të racës, besimit a kombesise. Për çudi Evropa nuk I ka përkrahur boshnjaket, por serbët. Kur forcat boshnjake u forcuan dhe nisën ta marrin Banjalluken, forcat e NATO-s i kanë ndaluar. Boshnjakët mbronin Sarajevën, Tuzllën e disa qytete tjera, në mënyrë heroike.
Ishte për t`u admiruar që një popull I vogël e I rraskapitur, I bënte ballë një force siç ishte Serbia naconaliste e shoveniste. Pas mbarimit të luftës, në Konferencën e Dejtonit, është ndërpre gjakderdhja, boshnjakët, me asnjë gjest, e as gjatë varrosjes së mijëra viktimave nuk kanë reaguar asnjë gjest urrejtjeje ndaj gjakpirësve serbë. Pak ka popuj që tolerojnë dhe falin sikur këta. Derisa në Kosovë kriminielët serbë fshiheshin prapa maskav edhe perpiqeshin t I fshinin gjurmët e krimit, ne Bosnje kandodhur e kunderta. E gjitha ne menyre transparente, madje edhe ne sy te forcave nderkombetare. Boshnjakët edhe në luftën e dytë botërore, kanë pësuar shumë nga serbët, por në ish-Jugosllavi, janë pajtuar dhe në kohën e Titos kanë bërë hapa të rëndësishëm.
Autori është profesor i historisë, në pension
