Shkruan Islam Krasniqi
Çdo herë kur shkruajm për hëronjët na mungoin fjalet, nuk mund ta thoim atë që e mëndojm, sepse nuk egëzistoin fjal qē ta përshkruajm jetën veprën e tyre të lavdishme. E deshti shkollën, deshti familjën, por Lirijen e qmontë me shumë, ku edhe ja fali jetën.
Abedin Rexha e dintë së arsimimi i një populli ishtë arma ma e fuqishme ne rrugëtimin për Liri dhe Pavarsi, dhe vazhdoj studimet në Universitetin e Mitrovices, mirpo UDB-a dhe policia serbe ju lëshuan prapa si skiftera, duke e maltërtuar, prangosur, rrahur disaher, duke e lenë të alivanosur përshkak të idealit të tij të pastër, në rrugëtimin për Liri dhe Pavarsi, ku u detyrua ti ndërprej studimët dhë të mori rrugën e mergimin, ku u strehua në Gjermani. Pas një kohe shumë të shkurtër, Abedini me njohurit që i posedonte, ai në Gjermoni filloj të punoi me një Radio të gjuhëve të huaja.
Edhe pse larg a’tdheut, asnjë herë nuk pushoj për vendlindjen e tij, për Shqipërin, që ti largoj gurët që i’a vunë në mes ata që e coptuar Shqipërin,
Kur atedheu dha kushtrimin Abedini refuzoj shtetsin e shtetit Gjerman dhe me shok u nisën si zogjet dreit foles, per ti dalur zot atdheut, ku zemra e tij e madhe nuk pushoj asnje her, por mbulonte shqiperin me krahet e ti si shqiponje, mbi malet shqiptare. Ashtu siq u betove me shok, ashtu nuk u nda nga ta, sepse e ditë vlerën e Lirisë, ideali juai ishte aq i paster, sa qe nuk ju ndau as vdekja, ku te gjith se bashku shiuat pavdeksin. Në kafaz nuk ka liri, nuk e dashte robrin, u munduan të ju vrasin por harruan së legjendat vetëm rilindin dhe kurr nuk vdesin.
Abedin Rexhën e kishin ngarkuar me detyren e Komandantit të Brigadës 112 “Arben Haliti”, e cila vepronte në Zonën Operative të Drenicës, brigad që armikun e kishtë në tyt të pshkës, e cila ja tregonte ferrin armikut, ku Sandokanin së ndalte shiu as bora, as acaret me orteke bore, gjithmon i printe kolonës për në beteja.
Me shikimin e tij të mprehët dhe trimerin e zemer Luanit, asnjë herrë nuk pushoj, gjithmon rrinte në aksion duke ja berë të pa mundshme qendrimin kriminelëve serb në Drenicë, në dugagjin e ne pashtrik , ku edhe levizjet ju ndaljo, sepse gjithmon rrinte në aksion.
Bernar Kushner ka then “Po të kishte çmim Nobel për liri, ai do t´i takonte Adem Jasharit dhe familjes së tij” ku edhe Abedin Rexha-Sandokani ishte pjes e familjes se tij, sepse kurr nuk u ndan njeri nga tjetri.
Ti o trim i shqipëris,
kalovë në përjetësi,
bashk më trimat e dardanis,
u kalitet për ditë të Liris,
Ishtë mbret i aksionëve,
bashk më Mujën e Ademin ,
Adrianin dhe Shkelzeninqë
i falen jetën këti vatanit.
Gjithmon në beteja u niste me kënget e Mujë Krasniqit bashk me Beqën,këndonin këngen për Luanin, këngen për Avni trimin, këngë që nderë breza na frymëzonin që jemi shqipëtar, këng që na edukuan t’mos shitemi në dëm të kombit dhe shokët në besë kurrë mos t’i presim, mirpo armiku u fut në mesin tuaj, duke ju sulmuar në pabesi, por ti qëndrove dhe po qëndron si kandil i përjetësis.
Mes jetës dhe vdekjes ti zgjodhet pavdeksi , që me gjakun tuaj shkruat historin, i falet jetën kësaj tokë, që djelli të lindë përseri. Gjithmon do ju kujtoim nepër këng e poezi, brez pas brezi, do përkulëm para veprës suaj madheshtore, ënde nuk është realizuar ëndrra dhe amaneti juaj, por ju premtoim së nuk do të pushoim deri në përmbushjen e tij, e ata që u vërsulën mbi ju, do jenë vetëm njolla që u munduan të njollosin rrugëtimin shekullor, për bashkim kombëtarë.
